Palliatieve harnekkigheid

Palliatieve zorg omvat alle zorg die men kan aanbieden wanneer er geen genezing mogelijk is.

Het “supportief” advies van een palliatief team kan perfect parallel lopen met de afbouw van zinloos geworden medische behandelingen. Het is niet ‘het één of het ander’ of elkaar opvolgend. Psycho-sociale opvang of pijncontrole kan ook nodig zijn tijdens een levensverlengende chemotherapiekuur.  Bij velen leidt dit dan tot aanvaardbare supportieve of comfortzorg. 

Voor anderen resulteert dit niet in een aanvaardbare levenskwaliteit. Zij kiezen daarom voor een zelfgekozen levenseinde of euthanasie. Ook hier mag het in de praktijk ook niet gaan over ‘of palliatieve zorg of euthanasie’.

Na zich grondig geïnformeerd te hebben over de mogelijkheden en beperkingen van palliatieve zorg zullen sommigen toch onmiddellijk kiezen voor euthanasie, terwijl bij anderen de vraag naar levensbeëindiging pas optreedt in de loop van de palliatieve begeleiding. 

In een aantal ziekenhuizen en woonzorgcentra is die eerste optie (nog) niet aanvaard. Het is echter het recht van de patiënt - na goed geïnformeerd te zijn - een behandeling te aanvaarden of te weigeren. Zo ook met palliatieve zorg.

Het steevast toch op alle patiënten palliatieve zorg willen toepassen zou men palliatieve hardnekkigheid kunnen noemen.